Bonaire, Jamaica, Barbados, Statia...

Ken je die grap van die twee jongens, die naar Jamaica zouden gaan? Ze gingen niet.

Een probleem van mijn school is dat iedereen een soort Havo-programma doet, ook de ca. 70% die dat niet aankan. Dus aan mij de eer om een vorm van (voorbereidend) beroepsonderwijs in te voeren. Dat is in Jamaica ver ontwikkeld, dus proberen we al maanden goede contacten op te bouwen met de organisatie aldaar. Dat lukt eigenlijk alleen maar dankzij een collega die daar vandaan komt en goede connecties heeft. Omdat via mail vanalles vaag blijft, zouden we met z’n tweeen een weekje daarheen om opleidingen te bekijken en met mensen te praten. Uiteindelijk werd afgelopen vrijdagmorgen (al) duidelijk dat we inderdaad met ons tween zouden gaan, en wel deze week. Het vliegtuig van St. Maarten naar Kingston gaat nl. alleen op maandag en zaterdag. Op vrijdagmiddag bleek dat er geen tickets voor maandag naar St. Maarten beschikbaar waren, en ook niet op zondag. Dus zouden we op zondag met de boot kunnen. ’s Middags kreeg ik ook de lang verwachte opgaaf van de kosten voor deze studiereis: Jamaica bracht me $ 2000 in rekening, voor drie dagen in scholen kijken en 3 keer een lunch. En vervolgens bleek op zaterdagochtend dat de IND de zoveelste fout heeft gemaakt in de papieren van mijn collega, waardoor hij op de terugreis grote problemen zou krijgen om weer op Saba te komen. Dus toen heb ik de zaak maar afgeblazen, of uitgesteld.

De lege agenda door deze onverwachte week op school loopt weer snel vol. Vandaag een gesprek met een topmeneer van het CXC uit Barbados gehad, de organisatie die de “Havo”-examens verzorgt. Via die club is het ook mogelijk om beroepsonderwijs te verzorgen, al snap ik de constructie nog niet geheel. Maar de onderwijsfilosofie spreekt me wel aan: elke leerling moet het liefst een mengsel van “psycho-motive”, “affective” en “cognitive” elementen in z’n opleiding heben, want als je de hele mens ontwikkelt zijn de leerresultaten beter. Waar ben ik dat eerder tegen gekomen? Wel een beetje wrang dat ik hier net, om aan te sluiten bij de door Nederland gewenste gelijkwaardigheid, een puur cognitief Havo-pakket heb ontworpen, terwijl de organisatie waar dat bij onder is gebracht eigenlijk een “hoofd-hart-handen” onderwijs propageert. Misschien is het ook zinnig om eens op Barbados te gaan kijken. We zullen zien waar het op uitdraait allemaal.

Overigens was de conferentie op Bonaire zinvoller dan ik had gevreesd. Met de minster was het gezellig, en allerlei andere mensen leren kennen was ook nuttig. Ook nog wat vogeltjes gekeken, en op zondag duiken met een groep. We doken bij de Zoutpier, een aanlegsteiger voor zeeschepen om zout uit de ernaast gelegen zoutpannen te laden. De stalen buizen waar de steiger op staat vormen een wat surrealistisch landschap onder water, met veel vissen ertussen. Ook nog twe koraalduivels gevangen, en een derde (piepkleine) gemist. Bij terugkomst op Saba een aantal malen met Mike, de Amerikaanse orchideeenman, afgesproken. Het monitoringsonderzoek dat ik nu mag uitvoeren gaat om een soort (Brassavola cucullata)die hier niet zoveel voorkomt, maar leuke bloemen heeft. Op de foto zie je de verhoudingen natuurlijk niet zo, maar afgelopen week vond ik er een waarvan een bloemblad langer dan 10 cm. was. Uitgespreid was de bloem dus meer dan 20 cm. in doorsnee. ’s Nachts schijnen ze ook nog heerlijk te ruiken, maar het is dan wel erg donker om over puinhellingen te klauteren. Maar ik heb een stuk van een boom gevallen schors met deze soort gekregen en in mijn tuin aan een boom vastgebonden. Hij is wel wat afgegraasd door de geiten, maar hopelijk trekt dat weer bij.
De week erop waren de nieuwe schoolcoach en twee begeleiders van de VO-raad op bezoek, wat erg gezellig was, en ook met Ed en Kitty, duikmaten uit Haarlem, was het erg leuk. Zij assisteerden me zaterdag nog met het opnemen van de nesten. Helaas lijken ook op de plek waar ik de afgelopen maand bezig ben geweest de nesten geplunderd te worden, met name als de eieren zijn uitgekomen. Van de 19 nesten die bezet waren, blijken er nu al 12 verlaten te zijn, of zit de oudervogel inmiddels in z’n eentje op het nest in plaats van met ei of kuiken. Dat is wel teleurstellend.

Met Pasen vaart een boot naar St. Eustatius, en dan ga ik bij collega Leen op bezoek. Ik blijf daar een aantal dagen, en ga via St. Maarten weer terug. Het ziet er dus naar uit dat ik eindelijk Statia echt zal zien.