De school

Zo langzamerhand begin ik wat meer zicht op het reilen en zeilen van de school te krijgen, dankzij verschillende rapporten, veel gesprekken en de ogen goed open houden.
De SCS is de enige middelbare school op het eiland, en alle kinderen komen daar in principe dus heen. De Nederlandse onderwijsinspectie signaleerde een paar jaar geleden dat veel leerlingen het theoretische onderwijs niet konden volgen, terwijl de briljante kinderen niet aan hun trekken kwamen. Daarop heeft de school een meer praktisch gerichte onderwijsvorm ingevoerd. Jaren geleden is besloten om het Nederlands als instructietaal op zowel de basisschool als de middelbare school te vervangen door Engels. Daarmee werd het Caribische systeem, CXC, in huis gehaald. Op papier staat het CXC-diploma gelijk aan ons Havo, maar sommigen vinden het meer Mavo-nivo. Het meer praktisch gerichte onderwijs werkt ook volgens een Caribisch systeem, TVET geheten. Dat is grotendeels (of helemaal) een op competenties gebaseerd systeem. Het ingewikkelde voor een buitenstaander is dat je ook weer TVET op CXC-nivo kunt afsluiten.
De school telt ongeveer 100 leerlingen. Komend jaar zitten die verdeeld over 9 klassen: van elk van de 5 leerjaren een “academic” en een praktisch-technische stroom. Alleen de 3e klas is toevallig zo klein dat er maar één van is, en omdat vorig jaar de meeste (?) leerlingen van de praktische stroom niet gediplomeerd zijn, of omdat ze toch niks aan het nivo van hun diploma hebben, is er dit jaar ook een 5e leerjaar gemaakt.
De klassen zijn dus tussen de 6 en 14 leerlingen groot, en in de hogere leerjaren kun je dan ook nog vakkenpakketten kiezen. Dat levert soms dus erg kleine groepjes op. Hoe klein weet ik nog niet, want ik kan nergens recente lijsten met leerlinggegevens vinden. Er is aan het begin van de vakantie een beginnetje met het lesrooster gemaakt, maar daar klopt van alles niet van, en bovendien waren de gegevens met de leraar die dat doet op Jamaica. Wel kreeg ik begin deze week de klassenlijsten. Om de leerlingen beter aan hun trekken te laten komen zijn de kinderen die nu naar de brugklas komen op de basisschool getest, en zo verdeeld in twee groepen. Mijn verbazing was dan ook weer best groot toen ik de testgegevens naast de klassenindeling legde: beide groepen bleken weer volledig door elkaar geroerd te zijn. Wie daar dan voor verantwoordelijk is weet niemand.

Op het eiland zit een hoofd van de afdeling onderwijs. Dat is een Nederlander die in de jaren 90 directeur van de basisschool was. Naast deze functie is hij ook kwartiermaker voor het ministerie van OCW voor Saba en St. Eustatius. Een belangrijk figuur, die iedereen kent, van alles regelt en een flinke steun is. Dankzij hem (geloof ik) is er de afgelopen weken hard gewerkt aan het renoveren van het schoolgebouw. Helaas natuurlijk allemaal een beetje aan de late kant, zodat er nu nog steeds lokalen betegeld en geschilderd moeten worden, terwijl de nieuwe inventaris al de school ingedragen wordt. Dat komt morgen nooit af. Ik heb dan ook net vanmorgen het verzoek ingediend om de school een week later te openen. Ik hoop morgen al antwoord te krijgen; hoe het dan aan de ouders gemeld moet worden weet ik niet, misschien via de radio of krant, of via de publicatieborden waarvan er in elk dorpje wel een paar zijn.

Het bestuur van de school zit van oudsher bovenop de operationele zaken. Zo werden leerlingbesprekingen bijgewoond en ouders van minder goed presterende kinderen aangesproken. Ze moeten nu leren meer afstand te houden, net als er veel andere, in Nederland tamelijk voor de hand liggende, zaken geleerd en ontwikkeld moeten worden. Ik ben dan ook niet alleen directeur, maar bovendien ook “transitiemanager”, zoals het bestuur vanochtend bij de eerste lerarenbijeenkomst zei. Ik moet zeggen dat het wel erg leuk is om allerlei kennis en vaardigheden in deze omgeving in praktijk te brengen. Ik hoop dan ook maar dat dat gaat lukken. Mijn eerste zorg is dat er een werkbaar rooster gemaakt wordt…

Bij de foto’s:
St. John’s: het voorste gebouwtje (met een donkerder dak) is een kapelletje. Daarachter ligt de basisschool, en daar weer achter zijn de gebouwen van de middelbare school. In de voorste helft van het gebouwtje met het platte dak rechts van het midden woon ik.
St. Eustatius en meer: Als je achter de school bij helder weer over zee kijkt, zie je St. Eustatius liggen, met rechts van de witte olietanks in het midden vulkaan The Quill. Rechts daarachter ligt het veel hogere St. Kitts, en heel vaag daarachter kun je onder het doorntakje nog Nevis zien liggen. Nog verder daarachter ligt de aktieve vulkaan Montserrat, maar die is niet te zien.