Aan het werk

Hoewel het de bedoeling is dat leraren de week voor het begin van de school reeds op het eiland aanwezig en beschikbaar zijn, is de praktijk wel anders. Bij onze eerste bijeenkomst, vorige week donderdag, was uiteindelijk een groot deel er wel, daarvoor waren er maar weinig. Vandaar dat het uitstel van het schoolbegin mij ook wel goed uitkomt, want anders hadden we zonder rooster en met andere onzekerheden moeten beginnen. De afgelopen week maak ik werkdagen die vaak nog een stuk langer zijn dan ik in Haarlem gewend ben: praten met veel mensen, proberen gegevens bij elkaar te sprokkelen en die in overzichtelijke schema’s zetten enz. Het is eigenlijk ontzettend leuk werk, omdat alles wat je doet meteen effect heft. Net zoiets als schoonmaken als het erg vies is.
Daarbij kom ik allerlei opmerkelijke zaken tegen. Sommige kan ik nog veranderen, zoals het een paar jaar geleden ingevoerde system dat elke klas z’n eigen lokaal had, en er weinig vaklokalen waren. Effect hiervan was date en heel stel leraren met alle boeken onder de arm van het ene lokaal naar het andere moest trekken (de leerlingen krijgen meestal de boeken niet zelf mee, maar laten die op school), terwijl dan dus steeds de klassen onbeheerd achter bleven. En al zijn die klassen tussen 6 en 15 leerlingen groot, ze schijnen heel wat onheil aan te kunnen richten. Ik heb nu een system gemaakt waarin vrijwel elke leraar weer een eigen vaklokaal heeft. Of de situatie dat een bepaalde bovenbouwklas zoveel vakken volgt date r in het rooster te weinig plaats is om al die vakken voldoende uren toe te bedelen. Hier en daar heb ik dan ook sommige vakken tot keuzevakken gebombardeerd, of het aantal keuzen beperkt.
Wat niet meer lukt is iets wat me wel zorgen baart. Mede op advies van de inspectie is de school enkele jaren geleden begonnen met een meer praktisch-technisch gerichte stroom. Er wordt gezegd dat eigenlijk wel 75 tot 80% van de leerlingen in die stroom zou moeten zitten, maar de “ academic” stroom is toch ongeveer even groot. Wat mij weinig goeds doet vermoeden is dat de lesprogramma’s van de lagere klassen in beide stromen exact gelijk zijn. Dus krijgen kinderen die in Nederland in het praktijkonderwijs of in de beroepsgerichte leerwegen van het Vmbo zouden zitten ook 38 lessen per week (dat is standard voor alle klassen omdat door het schoolbusjessysteem alle leerlingen tegelijk moeten beginnen en eindigen), waarvan 2 uur gym en 2 uur handenarbeid, en verder eigenlijk alleen leervakken als Engels, Nederlands, Spaans, wiskunde enz. Maar ja, de leraren zijn al aangesteld (de techniekleraar kan hopelijk in oktober beginnen), dus iets anders organiseren is niet zo eenvoudig.

De afgelopen dagen kwamen nogal wat hotemetoten op Saba. Gisteren was Henk Kamp, tegenwoordig commissaris voor de BES-eilanden, op school om even kennis te maken. Vandaag was de officiele opening van het Regionaal Service Centrum, het gebouw waar de Nederlandse overheid is gevestigd. Speciale gast was staatssecretaris Bijleveld, naast natuurlijk Henk Kamp en alle Sabaanse kopstukken. Het grappige is dat je in Nederland met zulke functionarissen nogal formeel zou blijven, als je er al mee zou praten, en hier het meteen een gezellig gesprek wordt. Ik wilde eerst liften naar het evenement in The Bottom, en besloot toen te gaan lopen (dik een kwartier), wat in lange broek wel verwarmend was. Er zaten dan ook heel wat natte plekken in mijn keurig gestreken overhemd. Misschien toch niet zo’n goed idee… Jammer genoeg had ik het fototoestel thuis gelaten, want er waren leuke beelden te maken. Terug ben ik ook maar weer gaan lopen, want wat beweging is wel goed voor een zenuw die wat in de knel zit. De berg op maakte mijn overhemd helemaal kletsnat, ook al; was de zon allang onder.

Om dit verhaal toch niet helemaal zonder beelden te publiceren vast een paar foto’s van een nog nattere omgeving. De koraalduivel is wel een bijzonder beeld: het is het tweede exemplaar die nu bij Saba is gevonden. De eerste is gevangen en hebben we weken geleden in het kantoor van het Marine Park bewonderd, ik geloof dat ze dit exemplaar niet meer terug konden vinden, al had de gids de plek gemarkeerd met een lintje. Het problem van die koraalduivels is nl. dat ze hier niet thuishoren. Ze schijnen enkele jaren geleden vanuit Florida losgelaten te zijn en zich nu razendsnel door de Cariben te verspreiden, en daar alles op te vreten wat ze te pakken kunnen krijgen. Vandaar dat ze zoveel mogelijk weggevangen worden. Een ander hoogtepunt tijdens dezelfde duik was een knol van een zeepaard. Verder onderwaternieuws een volgende keer.