Vakantie...

De afgelopen week was het vakantie. Ik zou zeggen Krokusvakantie, maar er zijn hier geen krokussen. Helaas is de week omgevlogen, morgen begint school weer. Het begon met een weekend erg mooi en rustig weer. De zaterdagochtend bedacht ik dat ik wel weer eens kon gaan duiken, en dat bleek nog mogelijk te zijn ook. Geen spectaculaire dingen gezien, maar het was mooi onder water. Een paar Baracuda’s waren net zo weinig bang voor mij als ik voor hen, wat een mooi portret opleverde. Een Pauwbot liet zich (met enige moeite) ook aardig fotograferen.
Op zondag maakte ik met een aantal andere Nederlanders een wandeling, waarbij ik een klein orchideetje vond, voor zover ik kan nagaan een nieuwe soort voor Saba (voor de liefhebbers: Microchilus hirtellus). Na afloop plonsden we in het zwembad van een van de fraaiste huizen van Saba. Het ligt prachtig (zoals veel huizen hier), is geheel gestyled door Jan des Bouvrie, en te huur voor slechts $ 700 per dag. Maar dan kun je er ook wel met z’n zessen in slapen. Mocht je interesse hebben: het is ook te koop. Voor $ 2.200.000 slechts.
Maandag en dinsdag vooral voor school zitten werken, want woensdag t/m zaterdag mocht ik meedoen aan een workshop voor de staf van de natuurparken van de SSS-eilanden. Onderwerp was het leren van methodes om de populaties Keerkringvogels te volgen. Daar was ik al een poosje naar aan ’t kijken, want jaren geleden woonde er een Amerikaanse biologe op het eiland die daar uitgebreid onderzoek naar deed. Ze heeft echter na 2000 niets meer gepubliceerd. Keerkringvogels zijn spectaculaire beesten. Ze lijken wat op meeuwen, maar dan met enorm lange mddelste staartveren, bij de mannetjes vaak minstens zo lang als de rest van het lichaam. Ze maken ook erg veel herrie. Als de zon op ze schijnt kun je er tijden naar blijven kijken, met alle stunts die ze in de lucht uithalen. In deze contreien komen 2 soorten voor. De algemeenste, maar wereldwijd de zeldzaamste, is de Roodsnavelkeerkringvogel. Naar schattingen broedt zo’n 1/3 van de Caribische ondersoort op Saba, mogelijk 1000 paar. Meestal op volstrekt ontoegankelijke kliffen, maar hier ook op plekken waar je wel makkelijk kunt komen.
Het was fantastisch. Met een klein klubje mensen leerden we van alles van cursusleider Adrian, waarbij het leukste natuurlijk het bezoek aan de nesten was. Meten, wegen, ringen, en natuurlijk veel foto’s maken. Als (enige) vrijwilliger mag ik de cursus terugbetalen met vrije tijd: voortzetten van het onderzoek. Dus heb ik voor de komende maanden ook weer een vaste besteding voor de zaterdagen gevonden. Ik probeer een groepje leerlingen te werven als onderzoeksassistenten, dan snijdt het mes aan twee kanten.
Ik zal proberen komende week ook weer wat ontwikkelingen op school toe te lichten. Overigens kreeg ik net (op zondagavond!) een mailtje van de gezaghebber dat ik woensdag mag stemmen. Hoera, nu nog bedenken op wie ik nu zal stemmen...