In mei leggen alle vogeltjes...

Vandaag voerde ik een paar telefonische sollicitatiegesprekken met kandidaten in Nederland. Bij beiden zong op de achtergrond een merel uit volle borst. Raar om ineens te beseffen dat je dat geluid al bijna een jaar niet meer gehoord hebt.
Een van de algemeenste vogels op Saba is de Witoogspotlijster. Het is een wat fors uitgevallen lijster, maar z’n gedrag lijkt meer op dat van een Gaai of Ekster. Ze zijn ontzettend brutaal en slim. Zo pikken ze bij een van de restaurants de suikerzakjes uit de standaard, om die vervolgens leeg te eten. En als ik de deur open laat staan met bananen op het aanrecht, hebben ze dat onmiddelijk door.
Naast mijn keuken is een overdekt terras waar in de hoek tussen de balken een nest zit. In december werd duidelijk dat dat nest van een spotlijster was, en begin maart besloot ik tegen de avond toch eens te kijken of er nou wat in zat. Dat was niet zo makkelijk, want de ruimte is te krap om je hoofd in te steken. Dus op een trapje, met een spiegel en een zaklamp in het nest gekeken: 2 mooie blauwgroene eieren. Op de gok wat foto’s gemaakt, want er is geen ruimte om te kijken wat er precies op komt. Op de foto’s zag ik dat tenminste een van de eitjes aangepikt was, je zag het snaveltje er al doorheen komen. Een uurtje later was het ei omgedraaid, en zag je er niets meer aan. Maar nog een paar uur later lag er een onooglijk kuikentje in het nest, en de volgende ochtend bleek ook de andere geboren.
Het leek me leuk om de beestjes te zien opgroeien, en dus maakte ik de eerste week dagelijks, en daarna om de dag een paar foto’s. Naarmate de kuikens groter werden, werd het ook makkelijker om scherpe foto’s te maken. Aan de andere kant: al gauw werd duidelijk dat ik de ouders het minste verontrustte als ik het in het donker deed. Maar zoals kleine kinderen betaamt, sliepen de jongen dan. en meestal met hun rug naar de open ruimte toe.
Het was verbazend om te zien hoe snel de veren tevoorschijn kwamen, en uit de wurmpjes van het begin in drie weken tijd echte vogels groeiden. De avond voor ik naar Bonaire vertrok waren het nog echte jonkies, toen ik 6 dagen later terugkwam leken ze wel zo’n beetje klaar. De volgende ochtend was het stil. Het nest was leeg.