Geen spoken

Als besluit van mijn vorige verslag zou het gaan spoken. Die blijken hier toch zeldzamer dan gedacht. In plaats van vlak ten zuiden trok Maria ver noordelijk langs, terwijl haar krachten het begonnen te begeven. Meer dan anderhalve dag met veel regen hebben we ook niet van haar gemerkt. Inmiddels is ook Ophelia ver noordelijk langsgegaan. Wat we van haar merken is dat de wind vandaag en morgen vanuit het zuiden komt. Helemaal niet hard, maar toch te hard voor de vliegtuigjes om te landen. Na de eerste vlucht van vanochtend zijn er verder geen meer binnen gekomen, en ook morgen zit het er niet zo erg in. De opening van Sea & Learn is ervoor naar de zondag verplaatst.
Sea & Learn is de wetenschapsmaand op Saba. Om de dag een lezing van een expert op biologisch, geologisch of archeologisch terrein, meestal wel gelinkt aan Saba. En tussendoor nog allerlei mogelijkheden tot field trips en presentaties op beide scholen. Verschrikkelijk leuk. Vandaar dat Joe Lie hier een paar weken heen komt. Daar verheug ik me wel op. Ook op een aantal bekende experts overigens. Zo komt Adrian, de man die me getraind heeft voor het keerkringvogelonderzoek. Hij schreef me dat hij twee infraroodcamera’s meeneemt. Bovendien komt ook Mandy mee. Dat is een biologe die jaren op Saba onderzoek naar de keerkringvogels heeft gedaan, maar er na 2000 niets meer van heeft gepubliceerd. Ze moet zelfs nog al haar aantekeningen digitaliseren, en blijkt al haar ringgegevens ook nog niet in de database van de de Amerikaanse ringcentrale gestopt te hebben. Hopelijk komt dat er nu van.
De week erna komt Mike, met wie ik de orchideeenprojekten doe. Aanvankelijk wilde hij zijn presentatie samen met mij en Hannah, de ranger van Statia die daar ook naar orchideeen kijkt, doen, maar dat mag niet van de organisatie. Dus mogen we hem vanuit het publiek ondersteunen. Een aantal weken geleden bleek de top van een dode boom afgewaaid, waar een mooie plant inzat. Ik had de stronk, zo’n anderhalve meter lang, rechtop gezet, in het idee om ‘m, als ik eens puf had, mee naar boven te sjouwen. Afgelopen weekend leek me dat wel een geschikt idee, dus ik zorgde dat ik als laatste van mijn ronde daar aankwam. Tot grote vreugde bleek er een bloemknop in te zitten. Een snelle berekening leverde op dat hij net zou moeten bloeien als Mike zijn verhaal moet houden. Dat zou geweldig zijn: de lezingen zijn altijd rond 6 uur, en dan beginnen deze bloemen heerlijk te ruiken. Dus toog ik opgewekt met die anderhalve meter deels vermolmd tropisch hardhout op weg. De boom staat zo’n 15 meter van het pad, in een vrij dicht stukje bos, dus dat ging niet zo makkelijk. Ik stapte mis, viel tussen twee rotsblokken in bovenop m’n stam. Gelukkig was er maar 1 blad afgebroken. Maar wel net het blad waar de knop aan zat. Ik troostte mezelf met het feit dat de knop er gelukkig nog aan zat. Maar die heeft het helaas na enkele dagen toch begeven. Het was te mooi om waar te zijn.

Op school is het nogal een gekkenhuis, alles komt tegelijk, of gaat tegelijk mis. Het nieuwe techniekgebouw is nog steeds niet opgeleverd. Dat zou eerst op 1 augustus gebeuren, toen op 5 september, en nu weet niemand het meer. Waarschijnlijk gaat het nog zo’n 3 tot 4 weken duren. En al die tijd hebben de leerlingen geimproviseerd les. Inmiddels zijn alle leraren compleet. Fijn, maar daardoor is er vaak ook geen lokaal meer over om theoretische praktijklessen te geven. Bovendien is na de afgelopen weken de theorie ook wel een beetje op. Ondertussen komen allerlei bestellingen, zowel voor de techniek als voor andere lokalen binnen. Maar omdat ook de verbouwing op school nog niet klaar is, hebben we ook geen plek om alles op te slaan. Verder moet ik hard werken aan een onderwijsverbeterplan. Dat moet in oktober klaar zijn, vastgesteld door het bestuur.
Daar zit een volgend pijntje in mijn achterwerk. Het bestuur excelleert momenteel in onzichtbaarheid. Tijdens de eerste bestuursvergadering in augustus werd zowaar het directiestatuut dat ik in februari heb ingediend ondertekend. Alleen de secretaris was al naar huis. En die liet me een paar weken geleden weten dat zij het ook niet ging tekenen als er niet eerst een aantal zaken in zouden veranderen. Welke zaken dat zijn schreef ze er helaas niet bij, maar er is nu dus nog steeds geen duidelijkheid over bevoegdheden en verantwoordelijkheden. Dat is heel vervelend. Zo moet de administrateur nu nog steeds voor elke checque en overschrijving de handtekeningen van 2 bestuursleden zien te verzamelen. En kan ik geen maatregelen nemen tegen een leerkracht die het wel erg bont maakt.
Al sinds ik vorig jaar aankwam kreeg ik geruchten over relaties met leerlingen te horen. Die geruchten doen al jaren lang de ronde, maar het lukt mij (en ook de politie) niet om er een vinger achter te krijgen. Het afgelopen jaar zijn er veel meer incidentjes geweest: te laat terugkomen van vakantie, weglopen bij de surveillance van een examen enz. Een paar weken geleden had hij de kinderen van de nieuwe eerste klas de stuipen op het lijf gejaagd met strafregels, aggressie en racistische dreigementen. De voorzitter was vastbesloten er nu werk van te maken. Ik moest een uitgebreid verslag maken, en dan zou het bestuur wel eens een pittig gesprek voeren en op z’n minst een officiele waarschuwingsbrief opstellen. Ik heb alles voorgekauwd, maar het gesprek is niet geweest, de brief niet gestuurd, en op al mijn mails krijg ik niet eens meer antwoord. Vorige week is hij veroordeeld voor bedreiging met een kapmes, en ik had het bestuur tijdig geinstrueerd dat dat een mogelijkheid zou bieden om het arbeidscontract te beeindigen. Geen actie. Vandaag bleek dat hij gisteren de leerlingen hun geboortedatum had laten vervalsen om zo in de les een gmail account aan te laten maken. Dat is verboden, en ouders kwamen klagen. Maar ik mag alleen maar beleefd vragen wat er aan de hand is, meneer ontkent altijd alles (of wordt onaangenaam dreigend) en komt er tot nog toe steeds mee weg.

Kortom, er is een parallel tussen de tropische stormen en het bestuur: soms dreigen ze vlak over te komen, maar meestal buigen ze dan toch weer af en merk je er weinig van, op wat neerslag na. En spoken, ho maar.