Stormachtige ontwikkelingen

In de ruime maand sinds mijn vorige verhaaltje is er erg veel gebeurd. Zoveel dat ik er een beetje tegenop zag om er wat over te schrijven, want wat moet je nou wel en niet vertellen? Tegelijk was/ben ik zo druk met alles bezig dat er ook nauwelijks tijd is om iets te schrijven. Maar laat ik wat hoogte- en dieptepunten langslopen.

Op en rond school gebeurt er van alles. Zo kwam in maart de projectleider Caribisch Nederland van het ministerie langs. Die wilde naar aanleiding van het gedoe en mijn brieven van de voorgaande maanden graag met het bestuur en mij praten. Een paar dagen ervoor bleek het bestuur zonder enig overleg zo’n $ 5000 van de bank gehaald te hebben om (erg slechte) advertenties in kranten te plaatsen. Daar was ik weer boos over en liet dat goed weten. Het aanbod van ministeriezijde was ondersteuning door een medewerker van Bonaire, een voormalig toppoliticus. En vervolgens was binnen enkele weken het bestuur opgestapt. Afgezien van wat schoonheidsfoutjes een verheugende ontwikkeling, vooral omdat we (de schoolcoach en ik) na de Paasvakantie een erg uitgebreid document met allerlei taken en verantwoordelijkheden van directeur en bestuur hebben opgesteld, waarmee het nieuw aangezochte bestuur meteen in de goede stand gezet kan worden. Mijn opvolger moet het een stuk eenvoudiger krijgen.

Die Paasvakantie was trouwens ook erg druk, leuk en welbesteed. Vooral omdat Joe Lie er was natuurlijk. Ondanks haar jet lag beklommen we alle drie toppen van de berg, waar een orchidee die ik al een jaar lang in de gaten houd stond te bloeien. Deze week kreeg ik bericht van de expert in Puerto Rico dat het mogelijk een nieuwe soort voor de wetenschap is. En aan het eind van de vakantie vond ik nog twee andere soorten in bloei, waardoor ik het vermoeden van mijn Portoricaanse orchideeenprofessor (gebaseerd op foto’s van de bladeren) kon bevestigen. Drie soorten erbij op de lijst dus.
En in de tussentijd reisden we naar Guadeloupe om walvissen te tellen. Na mijn deelname in maart kreeg ik namelijk een uitnodiging om ook mee te doen rond Guadeloupe, en als we Joe Lie’s reis zelf betaalden mocht zij ook mee. Dat was wel een avontuur: met de boot naar Sint Maarten (alle vliegtuigen zaten vol met studenten). Omdat die op de heenweg tegen wind en stroom in vaart, werd dat een natte bedoening, waardoor we in Sint Maarten eerst een wasserij op moesten zoeken om al onze kleren (incl. bagage) te wassen en te drogen. Toen naar het vliegveldje aan de Franse kant, waar Joe Lie niet op de passagierslijst bleek te staan. Maar uiteindelijk toch samen in het vliegtuig naar Guadeloupe, waar de beloofde afhaaltaxi niet verscheen, terwijl wij niet wisten waar we heen moesten. Dankzij het feit dat ik door had gekregen hoeveel de taxirit zou kosten kwamen we toch bij de juiste haven aan.
Dit keer zaten we op de Marbella, die ook mee was in maart. De eerste dag zigzagden we tussen Guadeloupe en het ten zuiden daarvan liggende Marie-Galante. We zagen geen walvissen, wel een school gevlekte dolfijnen. Nou ja, vooral Joe Lie zag ze (incl. 2 babies), want ik was druk aan het fotograferen. Helaas stond de camera verkeerd ingesteld, zodat ik niet eens kon terugzien wat ik allemaal gemist had...
De tweede dag zagen we, op flinke afstand, een of meerdere bultruggen bovenkomen. We overnachten bij de Iles des Saintes, waar de huizen dezelfde kleuren hebben als op Saba. Alleen ziet alles er wat groter en rijker uit, ook de schepen in de baai. De derde dag kwam een cameraploeg aan boord; helaas zagen we de hele dag geen walvis, behalve Joe Lie die voor de telling begon een rug zag opduiken. De volgende ochtend, zaterdag, werden we met de taxi naar het vliegveld gebracht, brachten een regenachtige dag door op Sint Maarten (Joe Lie vergaapte zich aan de vele juwelierszaken in Philipsburg) en voeren we over een kalme zee terug naar Saba. Achteraf waren we dolblij dat we niet een dag langer gebleven waren, want op zondag stormde het. Vanmiddag hoorde ik van iemand die ons af had gelost dat ze golven van 4,5 meter hadden gehad (maar wel orca’s hadden gezien).

Ondertussen gaat het “werk” aan de keerkringvogels ook door natuurlijk. Inmiddels heb ik twee infraroodcamera’s tot mijn beschikking. Daarmee heb ik al bij drie nesten een kat kunnen vastleggen die het net uitgekomen jong “van moeders borst” kwam wegrukken. Die foto’s gaan nu de hele wereld over.
En morgen ga ik een paar dagen naar collega L op Statia, zijn school in bedrijf zien, bijpraten en met allerlei anderen ook vergaderen. Op Koninginnedag is er natuurlijk weer een oecumenische dienst, maar ik ben tot nog toe niet persoonlijk uitgenodigd, dus ik hoop die dans te ontspringen en weer op een helling te zitten.

Nou, dit waren wel de meest opmerkelijke zaken dacht ik. Volgende keer heb ik met (demissionair) minister Henk Kamp gesproken (op zíjn verzoek hoor!), zal de inspectie wel weer langs zijn geweest en loopt het richting Hemelvaart. Genoeg voor weer een volgend stukje.